روباه حیوانى بسیار زیرک و حیله گر است گویند وقتى کیک و پشه بر او فراوان اجتماع مى کنند تکه اى از پوست حیوان مرده یا پشمى را به دهان مى گیرد، دست و پاى خود را کم کم در آب فرو مى برد. حشرات همینکه احساس آب مى کنند حرکت نموده بجاى دیگرى مى نشینند رفته رفته تمام بدنش را داخل آب مینماید تا حشرات بر روى آن پوست و سرش جمع مى شوند کم کم سر خود را نیز در آب فرو مى برد، وقتى احساس کرد تمام حشرات بر روى پوست اجتماع کرده اند پوست را بر روى آب رها کرده سر از جاى دیگر برمیآورد بدینوسیله خود را از شر آنها نجات مى دهد.
میگوید هر گاه بسیار گرسنه مى شود، در میان بیابان خود را بر زمین میاندازد و شکم خویش را برآمده و باددار نشان مى دهد تا پرندگان خیال کنند مرده است وقتى بر روى پیکرش مى نشینند ناگاه جنبشى کرده آنها را صید مى کند.
مى گویند روزى شیر مریض شد تمام حیوانات بدیدن او آمدند مگر روباه . گرگ سخن چین از موقعیت استفاده کرده به شیر گفت همه حیوانات به عیادت شما آمدند فقط روباه است که سر از اطاعت باز زده شیر گفت وقتى آمد مرا یادآورى کن تا سزایش را بدهم .
روباه آمد شیر با خشم او را عنایت نموده گفت کجا بودى من مریض شدم همه آمدند مگر تو؟ در جواب گفت من وقتى شنیدم شما مریض هستید بفکر این افتادم که دوائى برایتان تهیه نمایم تا بهبودى حاصل کنید پرسید چیزى بدست آوردى . جوابداد آرى در پشت پاى گرگ غده اى است که براى معالجه شما موثر است شیر پرید و با چنگال خود مقدارى از پشت پاى گرگ بیرون آورد، روباه آهسته از گوشه اى خارج شد. در بین راه چشمش به گرگ افتاد که با پاى خون آلود میآید. (قال با صاحب الخف الاحمر) گفت اى آقائیکه کفش قرمز پوشیده اى وقتى در حضور پادشاهان مى نشینى متوجه باش از دهانت چه خارج مى شود.